Anekdote van de MOKwerf: Malle Pietje

Interessant? Deel het artikel

'@jos van westing

Altijd kijk ik rond of er materialen zijn waar ik weer iets van kan maken. Dat is onderhand een tweede natuur van mij geworden. Vaak zijn het restmaterialen die geen economische waarde meer hebben voor mij nog steeds waardevol. Het woord duurzaam zou ik uitgevonden kunnen hebben.

Door Jos van Westing

De naam Malle Pietje hoor ik daarom nog wel eens voorbij komen. Dat vind ik niet erg want met die ouwe zooi kan ik goedkoop weer mooie dingen maken.

De vijf gehaktballen

Zo zag ik vanuit mijn appartement waar ik woon dat de boerderij aan de overkant gesloopt ging worden ten behoeve van een nieuwbouwwijk in Raalte Noord. Deze boerderij was al oud maar had geen historische waarde. De firma REKO die de sloop zou uitvoeren was al met groot materieel bezig de muren neer te halen. Daarvoor hadden ze de ramen en de bijbehorende luiken er al uitgehaald en aan de kant gezet.

Op dat moment begonnen mijn hersenen te kraken, van wat zou ik er mee kunnen. Het waren elf luiken van ruim twee meter hoog en zeventig centimeter breed. Weliswaar aan de onderkant verrot en jaren ongeverfd, maar dat illustreerde juist de oudheid ervan. De afvalcontainers stonden al klaar om het afval op te ruimen. Er moest dus snel gehandeld worden.

Toen heb ik REKO-baas Reinders telefonisch benaderd met het aanbod om de luiken voor hem GRATIS te verwijderen. Met een beetje uitleg wie ik was, waar ik werkte en waarvoor ik het wilde gebruiken, ging hij akkoord met mijn voorstel, met dien verstande dat het snel moest gebeuren en ik voor ‘de jongens’, zijn slopers dus, vijf gehaktballen mee moest nemen. Dat vond ik een prima deal en ben linea recta naar Robby snacks gereden voor lekker warme gehaktballen.

De jongens waren al ingelicht over mijn komst en begonnen gelijk aan hun lunchpauze. De houten luiken waren best zwaar en mijn autootje eigenlijk veel te klein voor zo’n vracht. Maar wat er ook gebeurde, de luiken moesten mee. Bij het elfde luik hing de achterkant van de auto bijna op de grond. Voor de vering was het een zware beproeving. Heel langzaam op weg gegaan en bij elke drempel als een slak er overheen gereden. Gelukkig haalde ik het zonder politiecontrole tot bij de MOKwerf.

Gustave Doré

Eenmaal in mijn werkatelier ben ik eerst begonnen met de renovatie, door met een schuurmachine de luiken te ontdoen van de ergste bladders, daarna heb ik de kozijnen opnieuw in de lak gezet. Het bleven natuurlijk oude vermolmde luiken maar dat gaf juist de jus er aan. In mijn enthousiasme had ik het idee opgevat om ze allemaal te beschilderen met voorstellingen van Gustave Doré. Deze graficus is beroemd om zijn prachtige gravures, veelal met voorstellingen uit de bijbel Een fragment van deze gravures wilde ik met olieverf aan de voor en achterzijde op de panelen schilderen.

De klus

Het moest een prachtige serie worden maar ik had de hoeveelheid werk eraan niet goed ingeschat. Alleen al het opzetten van de tekening, wat nauwkeurig moest gebeuren, was heel tijdrovend. Dus geduld was een schone zaak en dat is nou net een eigenschap die bij mij niet hoog in het vaandel staat. Verder ging ik. Met een klein penseeltje de drie panelen van een van de luiken beschilderen met olieverf. Het hout was ruw en zat vol met kieren. Door de grootte van de luiken moest ik rekken, bukken en knielen om er overal bij te kunnen komen. Niet het grootste bezwaar natuurlijk voor zo’n ouwe vent. Het ging zeer langzaam, maar het resultaat mocht gezien worden.

Anderen waren ook enthousiast. Maar ik zag als een berg tegen die andere tien luiken op. Van een bezoeker kreeg ik zelfs de vraag of ik ze ooit wilde exposeren in zijn kerk. Dat gaf weer wat moed, dus begon ik aan het tweede luik. Het geduld raakte echter al gauw weer op. De luiken raakten wat aan de zijkant van het atelier, omdat ik tussendoor aan iets anders begon.

Een mede-kunstenaar had ook interesse voor zíjn project en had daarvoor twee luiken nodig. Bovendien kon mijn schoonzoon enkele luiken gebruiken voor zijn schuur. Zo kwam ik er toch nog mooi door heen.
Het tweede luik heb ik nog afgemaakt maar verder heb ik er geen fluit meer aan gedaan.

Sorry Gustave Doré, je mooie gravures waren toch een te grote opgave voor mij.

Word supporter van HierinSalland

HierinSalland is voor, maar ook van Salland. Word supporters en ondersteun ons. Door mee te doen of met een kleine bijdrage.

Interessant? Deel het artikel

Meer over

Blijf op de hoogte

Abonneer je op een of meerdere van onze nieuwsbrieven en ontvang elke week een update van de artikelen op Hier in Salland. Om de twee weken verloten we onder de abonnees om en om een pakket uit de biologische boerderijwinkel Overesch en de biologische Supermarkt in het Bos van Kleinlangevelsloo, beiden in Raalte. Bekijk de spelregels.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Blijf op de hoogte

Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke week een update van de artikelen op Hier in Salland. Iedere maand verloten we onder de abonnees een pakket uit de biologische boerderijwinkel Overesch in Raalte. Bekijk de spelregels.