De afgelopen maanden waren mijn man en ik in verwachting van ons eerste kind. Natuurlijk hebben we ons daarop goed voorbereid. Een kind krijgen is tenslotte niet niks. We besteedden ons geld en onze tijd aan het inrichten van een babykamer. We struinden marktplaats af naar allerhande spullen. We kregen een aantal dingen van vrienden en familie.
Voorbereiden
Naarmate de uitgerekende datum dichterbij kwam, verdiepte ik me in de bevalling en wat ik daarvan kon verwachten. Ik ontdekte al snel dat je sommige dingen niet moet willen weten. Toch was er online ook veel nuttige informatie te vinden. Bij de verloskundige konden we gelukkig ook al onze vragen stellen. En ik volgde een online webinair van het Deventer Ziekenhuis. Daar werd met een ballon en een pingpongbal de bevalling heel inzichtelijk uitgelegd.
Thuis
Onze keuze was om thuis te bevallen. Dat mocht gelukkig ook. Helaas moest ik op het laatst toch nog naar het ziekenhuis. De verloskundige vond dat ik toen niet meer met een gewone auto vervoerd kon/ mocht worden. Daarom belde zij de ambulance. Een reguliere rit kon wel een halfuur tot driekwartier duren en dat was te lang. Om die reden werd er een spoedrit aangevraagd. Dat is een zogenaamde prioriteit 1 melding. Zodoende lag ik op een maandagmiddag in de ambulance, die met zwaailichten en sirenes op weg was naar het Deventer Ziekenhuis.
Wens uitgekomen
Wij hadden ons de bevalling heel anders voorgesteld. Van te voren hadden we dit zeker niet gepland. Maar ik heb altijd al een keer een ritje in de ambulance willen maken. (Uiteraard hoopte ik nooit zodanig ziek/ gewond te raken dat het nodig zou zijn, maar het leek me gewoon leuk.) Nu is die wens in vervulling gegaan en heb ik het ook nog heel bewust meegemaakt.
Hoe het is afgelopen? Op 3 juli is onze gezonde dochter geboren en we maken het allemaal goed.
Lees hier de andere reflecties van Liesbeth.
Bezoek ook haar website.
