Ken je dat? Er komen steeds meer spullen in je huis en je bent er maar druk mee om deze steeds weer op de plaats te zetten en alles op te ruimen. Wij merkten dat heel erg toen wij jaren geleden een maand een trekking in de Himalaya hadden gedaan. We leefden toen heel simpel en hadden alleen maar het hoogstnoodzakelijke bij ons. We genoten heel erg van de natuur en de weinige ballast die we hadden, zowel letterlijk als figuurlijk.
Bij thuiskomst voel je dan weer de druk van alles wat moet gebeuren. En daarmee moet je weer sneller handelen, sneller nadenken en aan meer dingen tegelijk denken. We beseften na die trekking dat we in Nederland eigenlijk te druk waren, ook met spullen. We zijn steeds aan het denken wat we nog kunnen kopen, wat handig is of wat mooi is om te hebben. Niet op zijn minst worden we daarin gestimuleerd door de voortdurende reclame, door nieuwe mode en nieuwe trends.
Toen we gingen verhuizen hebben we de gelegenheid genomen om eens flink te bekijken wat we nou werkelijk aan spullen nodig hebben. In ons nieuwe huis hadden we er rekening mee gehouden dat er alleen maar ruimte was voor die benodigde spullen. Geen extra opbergruimte en geen grote zolder waar je lekker kunt oppotten.
Nee wij moesten het doen met de ruimte die wij bewust beperkt gecreëerd hadden, zodat wij niet in de verleiding kwamen om weer van alles in huis te halen. Dat ruimde dus lekker op en we kregen er ruimte voor terug. Ruimte die geen energie van je vraagt.
De vragen die wij ons steeds stelden waren:
- Hebben we het echt nodig?
- Wat hebben we al?
- Is er een andere manier?
- Kunnen we het zelf maken?
- Is er iemand in onze omgeving die het misschien over heeft?
- Kunnen we het op Marktplaats of in de kringloop kopen?
Door de beperkte ruimte kunnen we niet veel bewaren. Als iets niet meer nodig is wordt het weggegeven, op Marktplaats aangeboden of het gaat naar de kringloop. Nu is het wel zo dat we fan zijn geworden van de kringloop. En als spullen niet zo veel kosten en ze zijn leuk, dan is het opnieuw verleidelijk om deze dan aan te schaffen. Maar ook hier geldt: alles wat te veel is wordt weggedaan en we houden alleen de spullen over die we gebruiken.
Doordat we regelmatig voor groepen lunches verzorgen, kunnen we veel leuke mandjes en schalen gebruiken. En dat is dan toch wel weer leuk.
Onze kinderen leerden we dat je niet alles hoeft te bezitten om ervan te kunnen genieten. Bezit van de zaak is het einde van het vermaak. Dat zal iedereen herkennen. Het gevoel dat je iets heel graag wilt hebben maar als je het dan eenmaal hebt, dan voelt het meteen minder aantrekkelijk. Tenzij je het volop kunt gebruiken.
Dan gaat de waarde ervan zelfs toenemen.
Website ’t Natuurlijk Huus
