Het weer hield me binnen. Vanachter het raam zag ik de hagel op de straat kletteren. Een mooi moment om even in alle rust te mijmeren. De affaire Pieter Omtzigt hield me nogal bezig. Ik heb veel sympathie en waardering voor hem, omdat hij zich durft vast te bijten in een ongemakkelijke waarheid voor ons land. Deze man wil ik steunen. Ik merk ook bij mijzelf dat ik boos word om zoveel onrecht en dat de verkeerde mensen het loodje leggen. Dat bracht me op de vraag: In wat voor een land zijn me met elkaar beland? Maar nog belangrijker: In wat voor een land willen we leven? Een paar van mijn gedachten op een rijtje
Door Agnes Heethaar
Toeslagenaffaire
Al die mensen die op Rutte gestemd hebben, zouden die zich verder niet zo bezighouden met de toeslagenaffaire? Alles draait om geld, verzuchten veel mensen vaak. Maar het lijkt er wel op dat een groot deel van Nederland zelf voor het geld gevallen is. Het lijkt erop dat als je het zelf goed hebt, dat je dan niet met de problemen van anderen geconfronteerd wil worden? Sociaal zijn, is dat iets wat je doet in tijden dat je zelf anderen nodig hebt?
Christelijk
Het CDA, ik zie eigenlijk de Christelijke waarden niet meer bij deze partij. Waar bleef de naastenliefde, waar is de zorg voor de aarde als rentmeester? De parabel over de barmhartige Samaritaan, daar zie ik bij het CDA niks van terug als het gaat om de benarde situatie van veel vluchtelingen, zoals in de kampen van Moria. Maar ook niet hoe er binnen deze partij met Omtzigt lijkt omgegaan te worden.
Achteloos
Ik hoor van een Syriër die net een jaar zijn verblijfstatus heeft gekregen, dat het een groot goed is te mogen stemmen. Hij had zich verdiept in alle politieke partijen. Ik hoorde ook de achteloosheid van vaak hoger opgeleiden. Velen hadden zich er helemaal niet in verdiept, houden zich niet zo met politiek bezig, vinden iemand wel sympathiek maar weten bij God niet waar de partij voor staat. Het lijkt mij dat je aan je stand verplicht bent, in ieder geval bewust na te denken en een bewuste keuze te maken.
Corona
Dat er twee partijen zijn die een tegengeluid laten horen over corona, daar ben ik blij mee, ook al is één van die twee zeker niet mijn partij. Dat er nieuwe jonge partijen bijgekomen zijn, dat vind ik geweldig. Misschien een goed idee dat wat oudere partijen er eens mee stoppen? Want wie vertegenwoordigen ze eigenlijk nog? En dat hokjes denken, opkomen voor je eigen belangen, dat schiet ook niet op. Kom op voor de samenleving als geheel en zorg ervoor dat de volgende generatie ook nog gezond op de mooie aarde kan leven.
Links
Die versnippering op links ook. Verschillen die partijen in de kern nou echt zo veel? Waarom niet de krachten bundelen op hoofdlijnen? Rechts gebruikt versnippering juist weer om meer achterban aan zich te kunnen binden. Iedereen roept het hardst om zijn eigen waarheid.
Verruwing
En dan heb ik het nog niet over de verruwing die opgetreden is. Het lijkt alsof er steeds harder geschreeuwd wordt met steeds meer kwetsingen. Wordt het niet eens tijd om eerst maar eens te luisteren naar elkaar en dan aan te geven wat je erin waardeert, in plaats van je eigen verhaal met veel bombarie af te steken en de andere ermee te willen overtuigen, aan te vallen of te overvallen?
Loesje schreef al eens op een poster: kennen politici de feedbackregels eigenlijk wel?
Ik word er gek van
Kortom, ik word er gek van. Macht en geld, in plaats van een mooi land te maken. Iedereen komt met mooie plannen voor de op te lossen problemen. Maar we pakken het niet samen op. Weten we wel welke kant we eigenlijk op willen? Daar heb je eerst een visie voor nodig. Elk ondernemingsplan begint daarmee. Ook als je een gezin begint, deel je met elkaar de waarden die je belangrijk vindt in je gezin
Zullen we het de komende tijd over die boeg gooien? Wedden dat de onderhandelingen over de kabinetsformatie een heel andere energie krijgt? Heet dit vrouwelijke logica?
