Hoe zit dat nu echt met die lieve kalfjes
Wie in de supermarkt een pak melk pakt, realiseert zich zelden wat daarachter schuilgaat. De meeste mensen weten niet dat een koe alleen melk geeft als ze net een kalfje heeft gekregen. En dat dat kalf er in de reguliere melkveehouderij vaak al binnen een paar uur bij wordt weggehaald, omdat de melk voor de mens bestemd is.
Geeft de koe geen melk meer, dan wordt ze opnieuw geïnsemineerd – een eindeloze cyclus van baren en produceren. Dat levert volgens Wakker Dier sloopmelk op.
Dat verhaal wordt niet verteld tijdens een educatieve boerderijexcursie of een publiekscampagne van Salland Boert en Eet Bewust. Daar zie je blije koeien in de wei en een kalf dat je over de snoet mag aaien, maar niet de scheiding tussen moeder en kind, niet het kalf in het hok met stro en emmermelk.
Van drie naar zeven boeren – en landelijke dekking
Kalverliefde begon drie jaar geleden met drie boeren die het anders wilden doen. Inmiddels zijn dat er zeven, binnenkort acht. Hun melk ligt bij Albert Heijn, Jumbo, Plus en Picnic, samen goed voor zo’n duizend verkooppunten. Wat begon als idealisme, is nu ook economisch levensvatbaar.
Van der Drift namens Kalverliefde: “De consument is de motor. Mensen willen melk van koeien die hun kalf mogen houden. Dan moet dat product ook gewoon beschikbaar zijn in de supermarkt, niet alleen in een nichewinkel.”
Zelf werkte ze jarenlang in de commerciële marketingwereld. Nu zet ze die kennis in voor wat ze noemt een noodzakelijke omslag in de landbouw.
“Er zijn in Nederland zo’n 14.000 melkveehouders,” zegt ze, “en maar dertig tot veertig houden hun kalf bij de koe. Dat is absurd weinig. Als ons model mislukt, durft vijf jaar lang niemand het opnieuw te proberen. Daarom mag dit niet mislukken.”
De toekomst van melk
Wat Kalverliefde laat zien, is dat verandering niet per se uit Den Haag hoeft te komen.
De markt verandert sneller dan de politiek, en de boer verandert sneller dan de markt zodra die ziet dat het werkt.
Steeds meer boeren komen kijken hoe het eraan toegaat bij Kalverliefde. Sommigen zoeken naar tussenstappen: twee kalfjes samen in plaats van één, meer weidegang, beter contact met de moeder.
Elke stap telt, zegt Van der Drift. “Als we maar in de goede richting bewegen.”
Ook de financiële drempel wordt kleiner. Boeren krijgen bij Kalverliefde een hogere vergoeding per liter, zodat de melk die het kalf drinkt niet ten koste gaat van hun inkomen.
De consument betaalt iets meer, maar krijgt er iets wezenlijks voor terug: melk met een goed verhaal – en een goed geweten.
De liefde voorbij het kalf
De missie van Kalverliefde is niet zomaar een marketingconcept. Het is een spiegel voor hoe wij als samenleving omgaan met onze bronnen – met dieren, maar ook met boeren en met elkaar. De koe en haar kalf staan symbool voor iets groters: het herstellen van natuurlijke verhoudingen.
Van der Drift: “Over vijftig jaar moet kalf-bij-koe de norm zijn.”
