Geliefde TheeTante, Buuv en Buurman,
Op 22 november mogen wij ons weer spoorslags, al dan niet met rollator of scootmobiel, naar het stembureau spoeden om onze stem uit te brengen voor een regering die eindelijk eens alle nationale- en wereldproblemen zal gaan oplossen.
Voor een gewoontedier- boomer als ik is het deze keer heel moeilijk. Al sinds 1872 stem ik namelijk landelijk, provinciaal en Europees op de ChristenUnie en plaatselijk op GemeenteBelangen Raalte (eerst Heino). Slechts twee keer in mijn leven ben ik vreemdgegaan en heb ik CDA gestemd. Dit was om streekgenoten Maurits von Martels en Pieter Omtzigt, die door hun partij op een onverkiesbare plaats gezet waren, toch de Kamer in te krijgen, wat ook lukte.
Het is niet dat ik ChristenUnie stem omdat mijn lichaam gevuld is met wijwater in plaats van bloed. Hoewel katholiek opgevoed, zelfs nog op een paters- kostschool gezeten en misdienaar geweest, heb ik me toch al vrij jong van deze kerk afgekeerd, vooral vanwege enkele van de tien geboden die het leven een stuk minder interessant zouden maken.
De ChristenUnie had en heeft altijd zeer betrouwbare en fatsoenlijke bewindspersonen met een duidelijke lijn. Waarschijnlijk komt dit omdat er niet veel katholieken bij deze partij aangesloten zijn. De laatsten kunnen immers alles uitvreten omdat ze toch weer met zichzelf in het reine kunnen komen door te gaan biechten. Overigens vind ik hetzelfde van de SGP, maar die staan in veel denkbeelden te ver van me af.
Het vertrouwen in de politiek is na de rampzalige Rutte kabinetten zo vreselijk beschadigd, dat het nu tijd wordt voor TOTAAL schoon schip maken. Het gekke is dat het geblunder van de VVD nog steeds niet leidt tot een enorme afstraffing van hen. De andere partijen uit de laatste coalities hebben hardere klappen gekregen dan de VVD. Met uitzondering van mijn partij, die stabiel lijkt te blijven.
(tekst loopt door onder afbeelding)
De coalitiepartijen uit dit demissionaire kabinet hebben hun lesje geleerd en zullen zich hoogstwaarschijnlijk niet meer gemakkelijk voor het VVD karretje laten spannen, wat een enorm risico inhoudt omdat deze partij dan in eerste instantie haar steun zal gaan zoeken bij BBB en extreemrechts, waarbij aan te tekenen valt dat het (gelukkig) ontzettend moeilijk zal zijn om egotrippende dictatoriale partijen als PVV, JA21, BVNL (Van Haga, die ik trouwens mis in bovenstaand overzicht) en FvD op één lijn te krijgen. Wanneer dit wel zou lukken, blijft een dergelijke combinatie trouwens nog ver van een Kamermeerderheid.
NSC, PVDA/GroenLinks en BBB zou, met aanvulling van een kleinere partij zonder beladen historie, wel een haalbare optie kunnen zijn voor een regering in balans.
NSC als middenpartij, met de bereidheid tot dialoog. PvdA/Groenlinks wat linkser, waarbij ik wel wat moeite heb met partijleider Frans Timmermans, die naar mijn mening zeer kundig is, maar te arrogant en zelfgenoegzaam en daardoor irritatie oproept bij voor- en tegenstanders. BBB aan de rechterkant is niet mijn partij maar ik heb wel heel veel vertrouwen in Caroline van der Plas als verbinder. Ze steekt haar kop absoluut niet in het zand voor de grote problemen, vooral op klimaatgebied. Deze ontkent ze niet maar maakt zich zorgen dat deze teveel op de agrarische sector worden afgewenteld. Persoonlijk vind ik het wel jammer dat haar partij een ruk naar rechts heeft gemaakt door het binnenhalen van de meest rechtse CDA’er, twee mensen van JA21 en één van de PVV.
TheeTante, Buurman en Buuv, kunnen jullie mij adviseren bij dit dilemma? Moet ik voor de tweede keer in mijn leven op Pieter Omtzigt stemmen? Of toch mijn oude partij CU?
Hartelijke groet,
Narrige Neef
