Ik had vrogger een heel strenge geschiedenisleraar. Die gaf iedere week overhoring: tien vragen over het hoofdstuk van die week, twee punten eraf per vraag. Ik leerde die hoofdstukken zo goed, ik kon ze uit mijn hoofd opzeggen. Dus had ik bijna iedere week een 10. Maar ik leerde niks. Want de kortstondige kennis van hoofdstuk 5 maakte een week later plaats voor de kennis van hoofdstuk 6.
Dat is onderwijs. Als leerlingen en studenten maar goed genoeg door het hoepeltje kunnen springen en zo kort mogelijk op dure vierkante meters van het schoolgebouw verblijven, dan hebben we het efficiënt in de hand.
Ik snapte die docent Geschiedenis wel. Het was een onderdeurtje. En nog met een hoog stemmetje ook. Van natuurlijk gezag was geen sprake. Dan maar de tiran uithangen. Je werd al bang van hem als hij de gang op kwam lopen. De vleugel waar hij les gaf deelde hij met Stiekie en Flipper, namen vanwege zichtbare panty-ophouders en een onderontwikkelde onderkaak. Colditz noemden we die vleugel, maar zongen er ook vrolijk de Zuiderzeebalade. Klasgenoot Titus en ik zetten in: “Opa, kijk ik vond op zolder, een foto van een oude boot, is dat nog van voor de polder? Van die oude vissersvloot?”
En dan met z’n allen verder.
Dat hoge stemmetje, daar gaat het me om. Die geschiedenisleraar kon er ook niks aan doen dat we toen – en nu nog steeds – dachten dat je er wat aan had om jaartallen en namen van oorlogen te onthouden, je eigen moordlust op de hemelen en die van anderen te demoniseren. Dat hoge stemmetje. Hij móest wel compenseren om overeind te blijven.
De stem, jouw stem, mijn stem, bepaalt veel meer wie we zijn dan we in de gaten hebben. Ik zelf heb een Sallands accent. Toen ik Jaap Jongbloed een keer sprak, leek hem dat ik wel een goede figurant zou zijn voor een van zijn moordzaakprogramma’s. Ik zeg: “pas maar op, ik word agressief van dat arrogante Amsterdams.”
Geef iemand een Russisch accent en hij kan ook crimineel spelen. Komt er een barbiepop-geluid uit je gouden keeltje, dan mag je hopen dat je niet 95 kilo schoon aan de haak bent.
Ik denk dat je je op enig moment gaat aanpassen aan je stem, om het passend te maken. En ja, daarom klopt jouw stem zo vaak met je uiterlijk. Achteraf. Precies daarom lijken honden ook altijd op hun baasje. Daar groei je naar toe.
Dat je aan de hond zijn baasje kunt karakteriseren, daar zit best wat in: je schaft immers aan wat je aantrekt. Bij een mis-match hebben anderen daar geen weet van en geven ze je toch dat bij de hond vermoedde imago. Tja, dan ga je er toch op enig moment naar leven.
Zo is dat bij een stem ook. We beoordelen onbewust of iemand dominant, emotioneel stabiel of onbetrouwbaar is. Dat werkt door. Een diepe stem associëren we met dominantie. In de praktijk blijkt dat leidinggevenden met een zware stem vaker de baas bij grotere bedrijven zijn en ook nog eens beter betaald worden…
Ik weet niet of de persoon met een stem die we als ‘onbetrouwbaar’ bestempelen, uiteindelijk ook dan maar gewoon onbetrouwbaar wordt, want wat is het verschil? We dachten het toch allemaal al…
Een diepe stem verbinden we aan een hoger libido. Andersom weet ik niet hoe dat met hogere stemmetjes zit. Ik ben in elk geval de achternaam van mijn geschiedenisdocent na hem in Salland niet meer tegengekomen.
Beste redactie,
Wat is jullie definitie van een toetsenbordterrorist?
Is dat ook iedereen die niet onder zijn/haar eigen naam commentaar levert op uiteenlopende zaken?